ต้นไม้ในร่มรำไร

ข้อมูลของพันธุ์ไม้ในร่มที่น่าสนใจ ซึ่งในร่มในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่โดนแดดเลย แต่หมายความว่าต้องการแสงแดดน้อยและจะเจริญได้ดีกว่าและสวยงามกว่าอยู่ในที่ๆมีแดดจัด หรือทนอยู่ในที่ร่มเป็นระยะเวลาได้นานกว่า

ก่อนอื่นควรที่จะรู้ว่าจะปลูกไม้ในร่มและจะดูแลยังไงให้ดีให้ไม้ในร่มของคุณอายุยืน

1        หมั่นเด็ดดอกใบที่เหี่ยวแห้งหรือติดเชื้อออก

2        อย่ารดน้ำมากเกินไป รอให้ดินในกระถางแห้งก่อนแล้วถึงรด การรดน้ำมากทำให้เกิดความชื้นสะสมอยู่ชั้นล่างของดินก้นกระถาง ระเหยไม่ทันรากจะเน่า

3        อย่าใช้สารเคลือบเงาใบไม้บ่อยเกินไป เพราะจะอุดรูใบของใบไม้ได้ ต้นไม้ที่อยู่ใกล้หูใกล้ตาถ้ารำคาญว่าสกปรกมาก ใช้ผ้าหมาดๆเช็ดใบก็พอ

4        อย่าลืมให้ปุ๋ยบ้าง  ให้ทางรากแล้วให้ทางใบด้วย

ข้อแนะนำเล็กน้อยในการเลือกซื้อต้นไม้ในร่ม

ตรวจดูว่าต้นไม้ที่ซื้อมามีสุขภาพดีหรือไม่  อย่าซื้อต้นไม้ที่ส่อแววว่าจะเป็นโรคหรือขาดการดูแลที่ดี

โดยพิจารณาจาก

1 ใบเป็นเมือกเหนียวหรือเป็นรา

2 ดอกบานหมดแล้วและไม่มีตาสำหรับผลิดอกใหม่

3 ใบหร็อมแหร็มและเป็นสีเหลือง

4 ดินในกระถางแห้งหดเหลือช่องว่างระหว่างดินกับขอบในของกระถาง

5 มีคราบเขียวขึ้นด้านนอกของกระถางและผิวดินในกระถาง

6 มีรากแทงออกทางรูระบายก้นกระถางเป็นจำนวนมาก

7 ผิวดินบนกระถางมีรากกลับขึ้นมาให้เห็นเต็มไปหมดจนไม่เห็นดินเห็นแต่ราก

ไฮเดรนเยีย

เป็น ไม้พุ่มสูง 60-90 เซนติเมตรเป็นพันธุ์ไม้ในร่ม แต่ต้องได้รับแสงแดดบ้างดอกออกเป็นช่อที่ปลายกิ่งมีหลายสี เช่น ชมพู ฟ้า ม่วง ขาว ส่วนที่เป้นกลีบนั้นไม่ใช่กลีบดอกแท้แต่เป็นกลีบรองดอก

      มีพันธุ์ต่างๆที่เกิดจากการผสมมากมาย และความที่ดอกอยู่ได้ทนจึงเป็นที่ต้องการอย่างมากในงานดอกไม้ประดับทั้งหลาย

ไฮเดรนเยียขยายพันธุ์ด้วยการตอน  ปักกิ่ง และ เพาะเมล็ด

                       ต้นไม้ต้นนี้ชอบดินที่เป็นกรด  ดังนั้นนักปลูกไฮเดรนเยีย จึงใช้ผงตะไบเหล็กโรยโคนต้น และรดด้วยน้ำแกว่งสารส้ม (ในอัตราส่วน สารส้มป่น 1ช้อนชาต่อน้ำ 1 แกลลอน) ก็จะได้ดอกไฮเดรนเยียที่งดงาม และมีสีสดใสสะดุดตา

รวมทั้งช่วยให้ดอกแก่เป็นสีน้ำเงินได้อย่างวิจิตรพิสดาร

สร้อยไข่มุกยักษ์

ไม้พุ่มเตี้ยสูงได้ถึง1.50เมตร ฟอร์มใบใหญ่สีเขียวเข้มเป็นมัน ช่อดอกยาว ประมาณ35ซม.ประกอบด้วยดอกย่อยหลายร้อยดอก ดอกดูใหญ่มากเวลาออกดอกก้านดอกแทบรับน้ำหนักไม่ไหวต้องใช้ไม้ไผ่ค้ำกันไม่ให้กระถางคว่ำ ชอบอากาศอบอุ่นแต่ความชื้นสูงไม่ชอบแดดจัด ชอบแดดรำไร

เอื้องหมายนา

เอื้อง หมายนาเป็นพืชล้มลุก ขึ้นเป็นต้นเดี่ยว  รวมกลุ่มเป็นกอไม่มีกิ่งก้านสูงประมาณ 1.5 เมตรหรือกว่านั้น  มีเหง้าอยู่ใต้ดิน ลักษณะใบ มนขอบใบเรียบเกลี้ยง  ดอกออกเป็นช่อตรง ยอดดอกตูมจะมีกาบสีแดงคล้ำเกาะติดกันแน่นเป็นกระจุก แต่จะผลัดกันบานครั้งละ 1-2 ดอก ดอกทรงกรวยสีขาว เกสรสีเหลืองอ่อน

               เอื้องหมายนาขยายพันธุ์โดยการแยกหน่อหรือขุดหัวไปปลูกมีการกระจายพันธุ์ขึ้นอยู่ตามชายป่าในที่ดินชุ่มชื้นทุกภาคของประเทศไทย

ที่พบอยู่ในป่าลำต้นมักอวบใหญ่และตั้งตรง ใบใหญ่ประมาณขนาด กว้าง 5-8 ซม.ยาว 15-40 ซม.(รูปล่าง)

เอื้องหมายนาด่าง

เป็นอีกต้นที่นิยมนำมาใช้จัดสวน ลักษณะลำต้นสีแดง ใบด่างที่แตกต่างจากเอื้องหมายนาชนิดอื่นอย่างเห็นได้ชัด ต้นนี้ควรปลูกในที่ร่มรำไร

เอื้องอินโด

          ไม้พุ่มสกุลเอื้องหมายนาสูงประมาณ1-2เมตรหรืออาจสูงได้ถึง3เมตร ดอกสีส้มแดง ดอกออกทะยอยบานระหว่างเดือน-สิงหาคม---พฤศจิกายน และดอกทนทาน ปลูกได้ทั้งในที่ร่มรำไรและแสงแดดจัด

นิยมปลูกเป็นไม้ตัดดอก และใช้เพื่อการจัดสวน

เอื้องหมายนาดอกชมพู

เอื้องหมายนาพันธุ์ใหม่จากแอฟริกาตะวันตก ดอกชมพู สวยคลาสสิค ต้นสูง90-120ซ.ม.ดอกสีชมพูโคนกลีบดอกสีเหลือง เลี้ยงง่ายเหมือนเอื้องหมายนาอื่นๆ

ม่วงนที

ไม้ล้มลุกวงศ์ผักปลาบ อายุ หลายปี มีเหง้าใต้ดิน ต้นเป็นข้อปล้องกลมคล้ายเอื้องหมายนา ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเวียนสลับถี่บริเวณปลายยอด สีเขียวรูปใบหอก ปลายแหลม โคนมน ก้านใบสั้น โคนก้านใบเป็นกาบหุ้มลำต้น

ดอก ออกเป็นช่อตามง่ามใบใกล้ปลายยอด ช่อดอกยาวและห้อยลง แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อย ดอกสีน้ำเงินเข้ม หรือ ม่วงคราม กลางดอกมีเกสรเป็นกระจุกสีขาวปนเหลือง ออกดอกตลอดปี อยู่ได้ในที่มีแดดเต็มวัน ครึ่งวันหรือร่มรำไร น้ำพอดี ดินอุดมสมบูรย์ด้วยอินทรีย์วัตถุ

ผีเสื้อราตรี

ผีเสื้อราตรีเป็นไม้ล้มลุก สูง 20-30 ซ.ม. ลำต้นสั้น และมีรากสะสมอาหารอยู่ใต้ดิน ใบประกอบแบบนิ้วมือ แบบมีใบย่อย มี 3-4 ใบ รูปไข่กลับเป็นรูปคล้ายสามเหลี่ยม กลีบแผ่นใบพับขึ้นเล็กน้อย สีม่วงแดง ก้านใบยาวและอ่อนโค้ง ใบจะหุบในเวลากลางคืน ดอกสมบูรณ์เพศ ออกเป็นช่อคล้ายแบบช่อซี่ร่ม มีกลีบดอก5กลีบ สีชมพู สีขาว หรือสีม่วงอ่อน ขนาด15-22ม.ม. ออกดอกราวเดือนเมษายน-พฤษภาคม ผลแบบแคปซูล ขนาด12-18ม.ม.ชอบดินร่วนระบายน้ำดี น้ำพอประมาณปานกลาง แสงแดดรำไร ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดและแยกกอ ปลูกเป็นไม้กระถาง หรือปลูกลงกระถางแขวน หรือปลูกเป็นกลุ่มเป็นแปลงในที่รำไร

 บอนสี

สกุลคาลาเดียม

Caladium  bicolor (Ait.)Vent

วงศ์ : ARACEAE
ชื่อสามัญ : Angle Wing, Fancy Leaf Caladium
ชื่ออื่น : บอนสี
ถิ่นกำเนิด: บราซิล, ตรินิแดด

บอน สีได้รับการยกย่องว่าเป็นราชินีแห่งไม้ใบ  ชาวไทยมีวิธีพิสดารในการปลูกเลี้ยงบอนสี มาแต่โบราณหวงกันมากอีกต่างหาก ด้วยเหตุนี้ทำให้บอนสีมีน้อย

บอนสีเป็นพืชล้มลุกอายุหลายปี ทุกส่วนอวบน้ำมีลำต้นจริงเป็นหัว  สะสมอาหารอยู่ใต้ดิน บนหัวมีตาเล็กๆเรียกว่า "เขี้ยว" ซึ่งสามารถผลิใบและเจริญเติบโต หรือนำมาขยายพันธุ์ต่อไป  รูปใบแบ่งได้ตามลักษณะใบตามลักษณะใหญ่ๆได้ 4 แบบคือ ใบไทย ใบยาว ใบกลม และใบกาบ

              สำหรับช่อดอก มีสีสันไม่สะดุดตา ผลิบานและมีกลิ่นหอมในเวลากลางคืน  ดอกเพศผู้จะบานก่อนดอกเพศเมีย ดังนั้นจึงมีโอกาสผสมข้ามพันธุ์ได้ง่าย หลังผสมเกสรจะติดผลทรงกลมอยู่รอบฐานดอกเมื่อสุกจะมีสีแดงคล้ำ สามารถนำมาขยายพันธุ์ต่อไปได้

โดยทั่วไปบอนสีจะชอบดินร่วนระบายน้ำได้ดี ระวังอย่าให้ดินแฉะเกินไปชอบดินที่ มีอินทรียวัตถุสูง  มีความชื้นในอากาศมากและ แสงแดดรำไร  ในอดีตเซียนปลูกเลี้ยงบอนสีนิยมใช้ดินเลนตามท้องร่องสวน มาบดผสมกับใบไม้ผุต่างๆเช่น ใบก้ามปู ใบทองหลาง ดินขุยไผ่ และหากต้องการให้บอนสีสดขึ้น ต้องทำให้ดินมีค่าเป็นกรดอ่อนๆ โดยนำดินมาผสมกับใบมะขาม เพื่อเพิ่มความเป็นกรดให้กับดิน

เนื่องจากบอนสีในไทยมีไม่กี่พันธุ์ที่พอจะปลูกเลี้ยงเป็นไม้ประดับเพื่อการ จัดสวน จึงขอกล่าวถึงแต่พันธุ์ที่เลี้ยงง่ายตายยาก ต่อไปนี้จะเป็นบอนต้นที่เรานำมาใช้ในการจัดสวนในที่ร่มรำไรเสมอๆ

---Colocasia gigantea (Blume) Hook.f.

---Arisaema fouyou H.Lév.

---Caladium giganteum Blume         

---Colocasia prunipes K.Koch & C.D.Bouché

---Elephant ear, Indian taro

พระยาเศวต พญาเศวต หรือพญาปัจเวก

เป็น พันธุ์เก่าแก่ คงจะคุ้นตากันดี เป็นไม้ล้มลุกต้นไม่สูงมาก ประมาณสัก 25-30 เซนติเมตร ใบรูปหัวใจแผ่นใบบางสีเขียว มีลายประด่างสีขาว ก้านเล็ก ทนทาน สามารถปลูกในที่ๆมีแสงแดดครึ่งวันได้

อาจารย์ฮกหลง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Caladium bicolor

เป็น บอนใบยาว คล้ายรูปใบโพธิ์ หูใบสั้น พื้นใบสีชมพู กระดูกและเส้นสีเขียวและขาว พร่าสีขาว ขอบใบขลิบสีเขียวเข้ม ใบแก่จะมีสีเขียวเข้มขึ้นเกือบทั้งใบ ก้านใบสีดำ

ซันโตโซม่า

ไม้พวกเดียวกับบอนอีกต้น ที่เรียกชื่อทับศัพท์ชื่อวิทยาศาสตร์ มีหัวใต้ดิน โตช้า อยู่ในที่รำไรใบจะสวยมาก แดดแรงเกินใปริมใบจะไหม้

กระหนกนฤมิต

เป็นไม้ยืนต้นมีไหลเลื้อยเหนือพื้นดินแยกออกไปเป็นต้นใหม่ได้ รากสามารถเกาะจับยึดแนบกับต้นไม้อื่น ใบคล้ายใบบอนสี มีลายขาวตามเส้นใบลำต้นยาวประมาณ 10 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 5 เซนติเมตร ในธรรมชาติพบตามป่าร้อนชื้นของแอฟริกาเป็นพืชถูกเก็บมาจากป่าเพื่อใช้เป็นอาหารยาและแหล่งที่มาของเส้นใย แพร่กระจายไปตามประเทศในเขตร้อนด้วยการนำมาปลูกเป็นไม้ประดับ ใบสวยงามมากเมื่ออยู่ในที่มีแสงแดดรำไรการให้น้ำพอประมาณให้ดินชุ่มเสมอแต่ไม่ขังแฉะ

พลูลงยา

ลำ ต้นเล็กเป็นเถาเลื้อยสีน้ำตาลอมแดง มีรากพิเศษออกตามข้อ ใบรูปหัวใจ ขนาดกว้าง7-8ซม.ยาว7-12ซม. ปลายใบแหลม โคนใบเบี้ยว หรือเว้ารูปหัวใจ ขอบใบเรียบ

แผ่นใบบางคล้ายกระเาษ สีเขียวคล้ำมีลายสีชมพูกระจายอยู่ทั่วไป เห็นเส้นใบชัด ใต้ใบสีม่วงแดง

ใช้ประดับสวนในที่ที่มีแสงแดดรำไร ความชื้นสัมพัทธ์สูงจะงามดี เลี้ยงง่ายและทนทาน ออกดอกเดือนกรกฎาคมถึงพฤศจิกายน ขยายพันธุ์ก็ง่ายด้วยการปักชำกิ่งก็ติด

พลูเงิน

ไม้ เลื้อยขนาดเล็ก อายุหลายปี มีรากพิเศษออกจากข้อ ใบรูปหัวใจ กว้าง3-5ซม.ยาว5-9ซม. ปลายใบแหลมลายสีเขียวเข้มเหลือบเทาเป็นมัน เห็นเส้นใบชัดเจนหลังใบแดงเรื่อ

ดอกออกเป็นช่อทรงกระบอกที่ปลายยอด แกนช่อดอกมีขน ดอกแยกเพศมีจำนวนมาก ไม่ติดผล

นิยมปลูกเป็นไม้เลื้อยตามแนวรั้วเกาะกำแพง ชอบแสงแดดจัดถึงแสงแดดรำไร ความชื้นในอากาศสูงเลี้ยงง่ายทนทาน ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำกิ่ง

สกุลบีโกเนีย

บีโกเนีย

Begonia L.

พืช ใบเลี้ยงคู่ อายุหลายปี ต้นอวบน้ำ มีทั้งเป็นไม้พุ่ม ไม้เลื้อย มีหัวหรือเหง้าทอดเลื้อยใต้ดิน ใบมีหลายแบบ ทั้งรูปกลมรูปไข่รูปใบหอก หรือหยักเว้าลึก

ช่อดอกออกที่ปลายยอดเป็นช่อกระจุกหรือช่อเชิงลด ดอกแยกเพศอยู่ร่วมต้น แต่ละช่อมีดอกจำนวนมากมีสีหลายสีขยายพันธุ์ด้วยวิธีปักชำเหง้า ลำต้น

การปลูกเลี้ยง อย่าให้แฉะเกินไป ชอบดินร่วนระบายน้ำดีแสงแดดรำไร หรือแดดครึ่งวันในช่วงเช้า ความชื้นสัมพัทธ์ค่อนข้างสูง บางชนิดจะปลูกได้ในที่มีแสงแดดเกือบตลอดวัน แต่ต้องได้ความชื้นพอเพียง

สำหรับชนิดที่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในเมืองไทยตัวอย่างมีดังนี้

บีโกเนียโบว์นิกรา

Begonia cv. Bow-nigra

ลำต้นทอดเลื้อย เจริญเป็นพุ่มสูงประมาณ15ซม. ใบค่อนข้างกลม ขนาด6-7ซม. ขอบใบจักเว้าลึกและมีขนประปราย กลางใบมีลายสีเขียวเทา ใต้ใบสีม่วงแดง 

ก้านใบสีเขียวอ่อน มีแต้มแดงเรื่อและมีขนบริเวณแต้ม ชอบแสงแดดครึ่งวันถึงรำไร

บีโกเนียคลีโอพัตรา

Begonia cv. Cleopatra

ลำ ต้นทอดเลื้อย เจริญเป็นพุ่มสูงประมาณ15ซม.ลักษณะคล้ายบีโกเนียโบว์นิกรา แต่กึ่งกลางใบมีสีเขียว ขอบใบสีน้ำตาลแดง ก้านใบสีเขียวอ่อน มีขนประปราย ชอบแดดครึ่งวันถึงรำไร

ส้มกุ้งใบหยิก

Begonia auriculata cv. Cathedral Windows

    ลำ ต้นอวบอ้วน ใบเป็นรูปก้นปิด ขนาดประมาณ 3 ซ.ม.แผ่นใบหนาย่นและห่อขึ้น ใต้ใบมีสีแดงเรื่อ ก้านใบยาว สีแดงเรื่อและมีขนประปราย

       ชอบแสงแดดครึ่งวันถึงรำไร ไม่ชอบดินแฉะ ลำต้นจะเน่าง่าย

Begonia cv. Galilee

ลำ ต้นทอดเลื้อย เจริญเป็นพุ่มสูงประมาณ 15ซม.ใบขนาด6-7ซม.ขอบใบจักเว้าลึกมีขนประปราย

มีแต้มสีน้ำตาลตามขอบใบและใกล้กับเส้นใบ ก้านใบสีเขียวอ่อนและมีขนสีแดงปกคลุม

ชอบแสงแดดครึ่งวันถึงรำไร

บีโกเนียอื่นๆ

พรมกำมะหยี่ หรือ ใบสักหลาด

Episcia cv.Musiaca

พรม กำมะหยี่หรือใบสักหลาดเป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี ลำต้นอวบน้ำ ทอดเลื้อยได้ไกลประมาณ 30-60 ซม. มีขนอ่อนๆ ปกคลุมอยู่ทั่วลำต้น

       ใบรูปไข่กว้าง แผ่นใบหนา ย่น ใบสีเขียวอ่อน เขียวเข้ม น้ำตาลแดง ทองแดง เทา หรือมีสีสลับกันเป็นลวดลายต่างๆ แล้วแต่สายพันธุ์ ใบเดี่ยว เรียงสลับตรงข้าม มีขนคล้ายกำมะหยี่ปกคลุมอยู่ทั่วทั้งใบ ดอกออกเป็นช่อตามซอกใบบริเวณปลายกิ่งเป็นช่อกระจุก

ผลรูปทรงกลม ภายในผลมีเนื้อนุ่มเป็นวุ้นใสๆ ที่ห่อหุ้มเมล็ดสีดำขนาดเล็กอยู่เป็นจำนวนมาก

  นิยมปลูกเลี้ยงเป็นไม้ผิวดินหรือไม้กระถางแขวนกันมาก ชอบดินร่วน ระบายน้ำดี แสงแดดรำไรและความชื้นสัมพัทธ์สูง

ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำยอดและไหล

ส่วนหนึ่งที่นำเข้ามาปลูกเลี้ยงในประเทศไทย

Episcia cv. Tinkiscia

Episcia reptans

Episcia cv. Keewee

Episcia cv. Fire 'N' Ice

Episcia  cv. Suomi

Episcia  cv. Toy silver

พรมออสเตรเลีย

เป็นไม้ล้มลุกแบบแผ่คลุมดินสูงเพียง10-15เซนติเมตร

ใบรูปรีถึงรูปไข่กลับมีเส้นใบเป็นร่างแหสีขาวดูเด่นชัดก้านใบอ่อนมีขนยาวปกคลุม

ดอกออกเป็นช่อสีเหลือง ยาวเป็นแท่งตั้งตรงขึ้น มีใบประดับสีเขียวซ้อนเหลื่อมกัน ดอกจะออกจากซอกใบประดับ

ชอบดิร่วนปนทรายผสมอินทรีย์วัตถุมากๆ แสงแดดครึ่งวันถึงรำไร น้ำพอประมาณอย่ามากเกินจนแฉะ ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ

Fittonia verschaffeltii var. pearcei

บรอมมีเลียดส์

(BROMELIADS)

ชื่ออื่น : สับปะรดสี
วงศ์ : BROMELIACEAE
ถิ่นกำเนิด : อเมริกาเขตร้อนและอเมริกากลาง

                   เป็นชื่อเรียกรวมๆ ของไม้ในวงศ์เดียวกันกับสับปะรดมีจำนวนมากว่า 700ชนิด ปัจจุบันมีการปลูกเลี้ยงและผสมพันธุ์ใหม่ๆขึ้นมามากมายนับพันๆ มีทั้งที่ใบสวยงามสีสันฉูดฉาด เมื่อออกดอกอยู่ได้ทนเป็นเดือนๆ

                        บรอมมีเลียดส์ เป็นไม้ประดับในที่ร่ม ที่ทนต่อสภาพในห้องแอร์ ชอบอุณหภูมิประมาณ 20-25 องศาเซลเซียส  พืชชนิดนี้จะไม่ดูดธาตุอาหารจากดินแต่จะดึงความชุ่มชื้นและสารอาหารจากอากาศ

ไม่ควรรดน้ำมากเกินไป แต่รดน้ำใบไม้บ่อยๆให้เหมือนละอองฝน กลางช่อใบควรให้มีน้ำขังเพื่อให้ความชื้นซึมลงไปถึงราก ควรให้ปุ๋ยน้ำที่เจือจางมากๆทุก 3สัปดาห์

สับปะรดสี(แจกันเงิน)

                    เจริญเติบโตช้ามีความสูงถึง 30-90 ซม. ชอบดินระบายน้ำดีแต่ยังคงความชุ่มชื้น น้ำมากไปรากจะเน่า ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการแยกหน่อ

                 เป็นพืชที่เหมาะที่จะปลูกไว้ในห้องนอนเพราะคายออกซิเจนออกมาตอนกลางคืนและดูดคาร์บอนไดออกไซด์เข้าไป เรื่องการดูดสารพิษก็ได้แต่เพียงเล็กน้อย

ทิลแลนเซีย(Tillandsia)

วงศ์ :BROMELIACEAE

เป็น สับปะรดสีอิงอาศัยสกุลหนึ่งที่ตามธรรมชาติมักเกาะอยู่ตามกิ่งไม้ใหญ่หรือ หน้าผาหิน ลักษณะเด่นของสับปะรดสีพวกนี้คือสามารถทนแล้งได้ดีหากนำมาปลูกประดับ ควรปลูกในที่ร่มรำไร อากาศเย็นและมีความชื้นในอากาศสูงและได้รับน้ำเพียงพอ

Tillandsia cyanea (variegated)

เข็มสามสี

ลำ ต้นเล็กแตกกิ่งก้านเป็นพุ่ม ใบเป็นแถบออกเป็นกระจุกที่ปลายยอด ใบมีสามสี มีสีเขียวพาดกลางใบขอบใบเหลืองนวลทั้งสองข้าง ขลิบด้วยสีแดงอมชมพูสามารถปลูกได้ในที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงรำไร

ซองออฟอินเดีย

ต้น นี้คาดว่ามีถิ่นกำเนิดอยู่ทางภาคใต้ฃองอินเดียและศรีลังกา โดยกลายพันธุ์มาจาก D.reflexa แผ่นใบหนา ใบด่างเหลืองกลางใบมองเห็นแถบเขียวชัดเจนและที่ปลูกกันมีอีกแบบคือใบมี3สี มีแถบเขียวอมเทากลางใบถัดออกมาเป็นเหลืองนวลสามารถปลูกได้ในที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงรำไร

ซองออฟจาไมก้า

ลักษณะ คล้ายซองออฟอินเดียแต่กลางใบเป็นแถบด่างเหลือง สลับริ้วสีเขียวบ้างเล็กน้อย ทั้งสองชนิดสามารถอยู่ได้ในที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงแดดรำไร

ค้อนหมาขาว (พร้าวพันลำ)

เป็นพรรณไม้พุ่ม สูงได้ประมาณ 2-3 เมตร ลำต้นตั้งตรงเป็นต้นเดียวหรือแตกเป็นกอเล็กน้อย ลำต้นหนา เป็นรูปทรงกระบอก ต้นอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อแก่จะเปลี่ยนสีเทา ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและการปักชำ ขึ้นได้ดีในทุกสภาพแวดล้อม สามารถปลูกได้ในที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงรำไรพบได้ทุกภาคของประเทศไทย

ขิงแดง

ไม้ แตกกอพุ่มแน่น ล้มลุก อายุหลายปี สูง 0.70-1.5 เมตร มีลำต้นเป็นเหง้าเลื้อยใต้ดิน  ใบเดี่ยวเรียงสลับระนาบเดียว ผิวใบด้านบนเกลี้ยงสีเขียวเป็นมัน ดอกเป็นช่อเชิงลดแต่ละช่อมีใบประดับเรียงซ้อนกัน

ดอกออกจากซอกกาบรองดอก ออกดอกตลอดปี

ขิงด่าง

ไม้ ล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นเทียมสูงได้ถึง 2เมตร ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าทอดเลื้อย ใบเดี่ยวเรียงสลับระนาบเดียว สีเขียวมีลายด่างขาวเหลืองตามแนวเส้นใบ ช่อดอกออกที่ปลายลำต้นเทียมใบประดับสีเขียวอ่อนดอกสีขาว ชอบดินร่วนระบายน้ำดี

ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหน่อ

พลับพลึงตีนเป็ด

พลับพลึง ตีนเป็ดเป็นพืชพวกพลับพลึงชนิดหนึ่ง ที่มีลำต้นเป็นหัว หรือ เหง้าใต้ดิน และจะชูใบขึ้นมาเหนือดินในลักษณะติดกันเป็นกอ

ดอกจะชูก้านขึ้นมาเหนือกอ ก้านหนึ่งมีดอกประมาณ 4-8 ดอก ซึ่งจะทยอยกันบานทีละ 2-3 ดอก ดอกหนึ่งจะมี 6 กลีบ สีขาว กลีบดอกจะเรียวยาว  เกสรมีอยู่ 6 เส้น ตอนปลายเป็นสีเหลืองหรือสีน้ำตาล มองดูจะคล้ายกับตัวแมงมุม

จะออกดอกเป็นระยะตลอดปี ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหน่อเป็นพันธุ์ไม้ที่ปลูกได้ในที่ร่มและกลางแสงแดดจัด

พลับพลึงแดง

พลับพลึง แดงออกดอกเป็นช่อใหญ่ โดยมีก้านดอกพุ่งออกมาจากกอ ยาวประมาณ2-3ฟุต ช่อดอกหนึ่งมีดอกราว 10-15ดอก สีแดงอมม่วงอ่อน มีกลิ่นหอม

ออกดอกปีละครั้งในเดือนกันยายน-ตุลาคม ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหน่อ และต้องปลูกในที่ลุ่ม หรือในที่ๆมีน้ำท่วมขังอยู่ตลอดเวลาจะงามกว่าปลูกในที่ดอน

พลับพลึงทอง

                      นิยมปลูกประดับสวนโดยใช้ความงามจากใบ พลับพลึงทอง เป็นต้นที่กลายพันธุ์มาจากต้นพอยซันบัล์บ (Poison Bulb) โดยใบและกอจะเล็กกว่า ขณะที่แตกใบใหม่ ใบจะมีสีเขียวอมเหลืองเป็นมันและกลายเป็นสีเหลืองทั้งใบเมื่อโตเต็มที่ซึ่งเป็นธรรมชาติของไม้ชนิดนี้

ดอกออกเป็นช่อแบบซี่ร่ม ออกตามซอกใบ สีขาว ออกดอกช่อละ4-8ดอกมีกลิ่นหอมอ่อนๆออกดอกดกในช่วงฤดูฝน เดือนพฤษภาคม-เดือนกันยายน ทนน้ำท่วมขัง และทนแล้งได้ดีไม่ต้องดูแลมาก

ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหัว

ร่มญี่ปุ่น

ต้น เป็นพุ่มเตี้ยประมาณ 20ซม.ใบรูปไข่ปลายมนหรือแหลม

แผ่นใบหนาเป็นกำมะหยี่ สีเขียวอมเทา มีลายแต้มสีเขียวประปราย ใต้ใบสีม่วงแดง ก้านใบสั้น กาบรองช่อดอกสีม่วงแดง เหมาะปลูกเป็นไม้กระถาง เป็นต้นไม้ในร่มที่ไม่ต้องการดูแลมากมายนัก ชอบความชื้นสูง แต่ดินต้องไม่แฉะอยู่ใต้ร่มเงาไม้อื่นได้

เสน่ห์จันทร์บุษราคัม

ต้น สูง50-60ซม. ใบรูปหัวใจ ปลายเรียวแหลมมน แผ่นใบสีเขียวเป็นมันมีด่างพร่าทั่วใบ

ก้านใบสีม่วงแดง แตกหน่อง่าย ชอบดินร่วนการระบายน้ำดี มีอินทรียวัตถุสูง แสงแดดรำไร

บอนเขียว

สูง1-1.5 เมตร ใบรูปหัวใจ แผ่นใบบางนุ่มเรียบ สีเขียว มีนวลปกคลุม เส้นใบสีเขียวอ่อน บอนหรือเผือกคือพืชชนิดเดียวกัน และนับเป็นอาหารสำคัญสำหรับชาวบ้านในท้องถิ่น เพราะยอดอ่อน และก้านนำมาใส่ในแกงบอนแกงส้มหรือจิ้มน้ำพริก

ข้อควรระวังคือ น้ำยางจากทุกส่วนของต้นมีสารแคลเซียมออกซาเลตที่ทำให้คัน ต้องนำมาปรุงให้สุกก่อนทุกครั้ง การเลือกเก็บบอนในธรรมชาติ จะมีทั้งบอนคันและไม่คัน ถ้าลำต้นสีน้ำตาลแดงเรื่อหรือสีเขียว ไม่มีนวลเกาะ เมื่อตัดทิ้งไว้สักครู่จะไม่มีคราบสีเขียวคล้ำเกิดขึ้น แสดงว่าเป็นบอนไม่คัน

ส่วนเผือกมี4พันธุ์คือ เผือกหอม เผือกเหลือง เผือกไม้หรือเผือกไหหลำ และเผือกตาแดง ที่นิยมรับประทานกันคือเผือกหอม

กระดาดขาว

มีหัวใต้ดินสูงกว่า1เมตรใบรูปหัวใจปลายมน ใบหยักเป็นคลื่น แผ่นใบสีเขียวเป็นมันก้านใบสีเขียวยาว

ต้นไม้พวกอโลคาเซียนิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก

กระดาดด่าง

เป็น ไม้ล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นอยู่ใต้ดินเป็นหัว เมื่ออายุมากขึ้นหัวจะโผล่พ้นดิน แตกหน่อใหม่รอบหัวหลัก ใบเดี่ยวเวียนเรียง ขนาดใหญ่ ขอบใบหยักมีลายด่างสีขาวสลับสีเขียวเทา ช่อดอกออกที่ซอกใบเป็นช่อเชิงลด

ชอบดินร่วนระบายน้ำดีแสงแดดรำไรถึงครึ่งวัน ความชื้นในอากาศสูง และพักตัวในฤดูหนาว

นิยมปลูกเป็นไม้ประดับกันมาก

ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหน่อมาปลูกใหม่

กระดาดดำ

ชนิดนี้ ปลูกริมน้ำ มีแสงแดดรำไรหรือแดดมากได้ ไม่พักตัวในฤดูหนาว

ถุงเงินถุงทอง

พืชในวงศ์บอน มี ลำต้นอยู่ใต้ดินเป็นหัว แล้วแตกก้านใบและใบขึ้นเหนือดิน ส่วนมากมีหัวละต้น ใบหงิกงอ สีขาวกับสีเขียวเส้นกลางใบมักจะยื่นเลยออกไปและงอม้วนเข้า

ขยายพันธุ์ด้วย หัวได้เร็ว ชอบดินร่วนที่มีอินทรีย์วัตถุผสมมากๆ ชอบความชื้นไม่ชอบดินแน่นน้ำขังแฉะ จะทำให้หัวใต้ดินเน่าตายได้

อโลคาเซียสติงเรย์

ไม้ หัวล้มลุกมีเหง้าหรือหัวอยู่ใต้ดิน เป็นลำต้นจริง ส่วนที่อยู่เหนือดินเป็นลำต้นเทียม ที่ประกอบด้วยก้านใบและแผ่นใบที่อวบน้ำ

ชอบดินร่วนระบายน้ำดีมีความชื้นใน อากาศสูง

แสงแดดรำไร พักต้วในฤดูหนาว

วิธีขยายพันธุ์คือแยกหน่อมาปลูกใหม่ แต่ชนิดนี้แตกหน่อค่อนข้างยากกว่าชนิดอื่น

คูเปรีย

ต้น นี้สูงได้ถึง 1เมตร ใบรูปไข่แกมขอบขนาน ขอบใบห่อโค้ง แผ่นใบหนาสีเขียวอมม่วงแดง เส้นใบเป็นร่องลึกจนทำให้ใบย่นหลังใบสีม่วงแดง ก้านหนาอวบสีเขียวอมม่วง

ปลูกในไทยต้นมักเตี้ยโตช้า

แก้วหน้าม้า

ถิ่น กำเนิดในเกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์

              ต้นสูงไดถึง 2เมตร ใบรูปลูกศรแคบ ปลายแหลม ขอบหยักเว้าเป็นลอนลึกทั้งสองข้าง แผ่นใบหนาสีเขียวเข้มเป็นมันเส้นใบและขอบใบมีสีเงินเด่นชัด หลังใบสีม่วงแดง

แก้วหน้าม้าตัวผู้

ใบ รูปทรงสามเหลี่ยมคล้ายหน้าของม้า แผ่นใบหนาเป็นมัน สีเขียวบรอนซ์ เส้นร่องใบเห็นเด่นชัด ก้านเล็กกลมยาว

มีลายขีดขวางสีน้ำตาลแดงทั่วก้าน ชอบขึ้นในที่ลุ่มริมธารน้ำตกดินชุ่มชื้น ความชื้นในอากาศสูง

กวักมรกต

ลำต้นเป็นหัวอยู่ใต้ดินแตกกอง่ายและมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แทงใบออกเหนือดิน ก้านใบอวบน้ำ ผิวใบเป็นมัน ดอกออกเป็นแท่ง ขยายพันธุ์ โดยการแยกหน่อปลูกและ ปักชำใบ โดยตัดใบมาชำในน้ำ เมื่อรากงอกออกมาสักระยะหนึ่งก็นำไปปักชำในดิน

พลูด่าง

เป็น ไม้เลื้อย เมื่อยังเล็กใบรูปไข่ โคนใบรูปหัวใจสีเขียว มีลายด่างสีเหลือง ขาว ไม่สม่ำเสมอ เมื่อโตเต็มที่ใบจะใหญ่ขึ้นและหยักเว้าเป็นรอยฉีก ก้านใบสั้น

ต้องการดินร่วนระบายน้ำดี แสงแดดรำไร ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำลำต้น

พลูราชินีสีทอง

ลักษณะคล้ายพลูด่าง แต่ใบมีสีเหลืองทอง

พลูราชินีหินอ่อน

ลักษณะคล้ายพลูด่าง แต่มีลายด่างสีขาว เขียว คล้ายหินอ่อน ก้านใบอาจมีสีขาวและมีแถบสีเขียวตามแนวยาว

พลูฉีก,พลูฉีกใบด่าง

ไม้ เลื้อยข้อสั้น ใบรูปหัวใจป้อม สีเขียวเข้ม ปลายใบแหลม โคนรูปหัวใจ แผ่นใบหนา เมื่อยังเล็กใบเรียบ พอโตเต็มที่แผ่นใบหยักเว้าเป็นแฉก ช่อดอกสมบูรณ์เพศ ปลีดอกสั้นเป็นที่นิยมเพราะ ปลูกเลี้ยงง่าย ชอบดินร่วนระบายน้ำดี ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำลำต้น มีหลักให้เกาะเลื้อยก็งามดี มีชนิดใบด่าง Monstera drlicosa cv. Variegatum สวยไปอีกอย่าง

Monstera perforoides

คล้าย M.delicosaแต่ขนาดเล็กกว่าครึ่งหนึ่ง ใบแฉกไม่เป็นระเบียบมีรูทะลุน้อย แผ่นใบหนาเส้นใบย่อยนูนเด่นชัดสีเขียวอ่อน

พลูฉลุ

พลูฉลุหรือพลูทะลุ เป็นไม้เลื้อยขนาดเล็ก แผ่นใบบางเป็นลอนมีรูทะลุค่อนข้างกลมระหว่างเส้นใบสลับ

 พลูช้าง

ไม้ เลื้อยไม่ยึดเกาะ อายุหลายปีทุกส่วนอวบน้ำ ใบใหญ่กว้างแผ่นใบหนาและเหนียว สีเขียวคล้ำหลังใบเขียวอ่อนอมเทา ช่อดอกออกที่ซอกใบใกล้ปลายยอดผลสุกสีแดงสดชอบกินร่วนระบายน้ำได้ดีแสงแดด รำไร ความชื้นในอากาศสูงถ้าความชื้นต่ำใบจะไม่ค่อยสวย ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำ

พลูฉีกใบยาว

ลักษณะ คล้ายพลูฉีก ใบรูปขอบขนานกว้าง16-24ซม.ยาว25-50ซม.ขอบใบฉีกเกือบถึงเส้นกลางใบ มีรูเล็กๆใกล้กับเส้นกลางใบ แผ่นใบหนาสีเขียวเข้มเป็นมัน

หน้าวัว

เป็นสกุลของพืชในวงศ์หน้าวัว (ARACEAE) มีถิ่นกำเนิดในฮาวาย ปัจจุบันกระจายพันธุ์ได้เกือบทุกทวีป แต่จะเจริญดีในภูมิอากาศแบบร้อนหรือร้อนชื้น (15 - 30 องศาเซลเซียส) จากฐานข้อมูลพืช ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย เต็ม สมิตินันท์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2557) ได้รายงานไว้ว่าเกี่ยวกับ "ชื่อค้นหา" ของคำว่า "หน้าวัว" ในประเทศไทยทั้งหมด 4 ชื่อ คือ

1. หน้าวัวดอก (Flamingo flower หรือ Tail flower) Anthurium × ferrierense Mast. & T. Moore

2. หน้าวัวดอกแดง (Flamingo flower, Pigtail Anthurium หรือ Pigtail flamingo flower) Anthurium scherzerianum Schott

3. หน้าวัวไทย (เจ็ดทิวา, เดหลีใบกล้วย, Madonna lily, Peace lily หรือ Spathe flower) จัดอยู่ในวงศ์เดียวกับหน้าวัว แต่อยู่คนละสกุลกัน โดยหน้าวัวไทยจัดอยู่ในสกุล Spathiphyllum มีชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Spathiphyllum cannifolium (Dryand. ex Sims) Schott

4. หน้าวัวใบ (Crystal Anthurium) Anthurium crystallinum Linden ex André

เดหลี

ไม้ พุ่มขนาดเล็กทึ่นิยมใช้ในงานจัดสวนในร่มรำไร หรือสวนกระถาง หรือสวนที่อยู่ภายในอาคาร เพราะอยู่ในร่มได้ดี มีดอกและใบสวย

เดหลีมีถิ่นกำเนิดอยู่ในอเมริกาเป็นไม้ประเภท มีเหง้าใต้ดิน แตกกอ ทุกส่วนมีน้ำยางใส 
ใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับ ปลายใบมน   โคนใบสอบ    ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย   ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน ใบอ่อนจะมีสีเหลืองอมเขียว
 ดอก  สีขาว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกเป็นช่อแบบช่อเชิงลดที่ปลายกิ่ง   ปลีดอกยาว  ดอกย่อยมีขนาดเล็ก โคนกลีบดอกเชื่อมติดกัน ไม่มีก้านดอก ลักษณะของดอกคล้ายดอกหน้าวัว

ขยายพันธุ์ด้วยการแยกกอหรือปักชำ

เดหลีจักรพรรดิ์

หน้าวัวใบพริ้ว

หน้าวัวใบยาวแคบ
ชื่อวิทยาศาสตร์: Anthurium vittarifolium Engl.

หน้าวัวใบพลู

หน้าวัวใบผักกาด

Anthurium sp

หน้าวัวใบด่างสี

Anthurium Variegata